Mgła.
Mgła jak zaczarowana panna
rozgościła się, spektakularna,
nad łąką co rzekę otacza,
gdzie dawno nie było oracza.
Jej suknia srebrna, pasmami rozwiana,
płynie powoli, dostojnie, jak namalowana.
Jednak z czasem unosić się pragnie,
słonko nagrzewa i zagarnia ją nagle.
Mgła z duchem zbratana po trosze,
choć prawdy w tym nie ma za grosze.
Jej piękno fascynuje wrażliwego człowieka,
bo życie ucieka, ucieka, ucieka...
Venus Prima
08.06.2021 21.37
O autorce:
Z zawodu i zamiłowania nauczyciel. Maluję pod opieką łódzkiego plastyka pastelami i farbami olejnymi. Każdy dzień jest dla mnie nowym wyzwaniem i szansą, aby poznawać innych ludzi, wspierać ich rozwój emocjonalny, duchowy czy nieść uśmiech. Wzięłam udział w projekcie "Akademia Wolontariatu Seniorów" dla osób 60+, aby zdobyć nowe umiejętności i jednocześnie poszerzyć swoje zainteresowania. W wierszach lubię poruszać tematy damsko-męskie z dozą humoru i przymrużeniem oka. Nie stronię również od poważniejszych spraw jak wiara i sens życia.
Komentarze
Prześlij komentarz